سال نو مبارک :)

آمدیم اهواز به جهت عروسی دایی جانمان.و من هنوز درگیر انتخاب سبک زندگی .تصمیم گرفتم این تقریبا ده روزی که اینجا هستم کاملا تمرکز کنم روی سبک زندگی این دسته از اقوام.و خوب نتایج به این شرح بود:

_ این دورهمی های پیش و پس از مهمانی ها که می شینن ویدیو چک می کنن تمام رفتار و گفتار افراد رو که بیشتر هم در بین بانوان رواج داره تا آقایان و در اصطلاح دینی بهش میگن غیبت و اصطلاح علمی ندارد رو به دقت شرکت کردم.از اول تا آخرش حتی قسمت هایی که فرد مورد تحلیل رو اصلا نمی شناختم.

اولش که توسط همون افراد هم تشویق می شدم که "بیا بشین گوش بده ! انقدر ساده نباش !ببین تو جامعه چی میگذره! ..."

بعد سعی کردم مثل اون ها رفتار کنم یعنی منم بتونم تحلیل کنم و منظور باطنی  آدما رو از گفتار و  رفتار شون بفهمم.

البته تا حدودی موفق هم بودم... ولی مسخره بود . آخرش خسته شدم.و البته اعصابم هم خورد شد.این کار مثل این می مونه که سوار ماشین بشی و توی یه خیابون خلوت هی بری و بیای . شاید یه ذره خوش بگذره ولی علی رغم مصرف انرژی هیچ محصولی نداره.

_دیگه این که من نمی دونم و نمی تونم تصور کنم زندگی بدون مسولیت درس خوندن چه حسی داره.از وقتی یادم میاد این حسو نداشتم(به حز تابستون پارسال که کلا تو هپروت بودم و انگار مرده بودم).اگه سرکار نری که دیگه هیچی...حوصله ت از زندگی قطعا سر میره.

ولی اینجا آدمای زیادی هستن که این وضعیت رو دارن :-؟! 

_و تلاش برای حفظ ظاهر ، قیافه ، ست بودن لباسا و این قبیل چیز ها که اگه خیلی بهش دقت کنی و بخوای تمام مدت فکرتو مشغولش کنی قشنگ توش غرق می شی .

بازم از یه جایی به بعد تلاش بیهوده ست . البته دقت کنید که "از یه جایی" به بعد، نه از اول و بیخ و بن

_ولی از ته دل عاشق اون قسمت دورهمی ها و مهمانی های خانوادگی هستم که تماما دور هم جمع میشن و شعر می خونن و دست می زنن و بچه های کوچیک ذوق می کنن و می رقصن   :)

گروه 5+2...